مواد قالب گیری در ریخته گری

مواد قالب گیری در ریخته گری برای قالبهای یکبار مصرف

عناصر تشکیل دهنده مواد قالب گیری برای تهیه قالبهای از بین رونده یا همان قالبهای یکبار مصرف به شرح ذیل می باشد:
الف) مواد اصلی قالب گیری ( مواد معدنی نسوز ) عبارتند از : ماسه کوارتز، ماسه الیوین، ماسه کرومیت، ماسه زیرکون و شاموتها
ب) مواد چسبی قالب عبارتند از: 1-سیلیکانها ( خاک رس، سیمان، آب شیشه ) 2- رزینهای مصنوعی ( فنول پلاست، رزین فوران، آمینو پلاست ) 3- چسبهای روغنی 4- امولسیونهای سخت شونده 5- ئیدرات کربن 6- چسب های مایع حلال آب 7- امولسیونها و سوسپانسیونها
نکته: اغلب اوقات مواد چسبی که در قالب گیری به کار می رود سیلیکات ها هستند که نسبت به سایر چسبهای دیگر در ماهیچه سازی بیشتر از آن استفاده می کنند.
ج) مواد افزودنی عبارتند از: بیتومن، گرد کربن، اکسید آهن، گرد ذغال طبیعی، گرد چوب، گلیکول، اسید بوریک، گوگرد و …
به طور کلی مواد قالب گیری بایستی مرتبط با روشهای قالب گیری از جمله کوبیدن، لرزاندن، دمای فلز ریخته گری و هدف مورد نظر یعنی همان ماهیچه ها و قابلیت عبور بیشتر گاز باشند.

ویژگی های مواد قالب گیری

1-قابلیت شکل گیری : ماسه مورد نظر باید قابلیت متراکم شدن و پرداخت کردن را دارا باشد .
2-روانی: در ماهیچه سازی بوسیله پرتاب و دمش، روانی ماسه نسبت به قابلیت شکل گیری ماسه از اهمیت بیشتری برخوردار است. زیرا این روانی ماسه است که موجب می شود مواد قالب گیری در مسیر پرتاب گیر نکند و به آسانی به تمامی زوایا و گوشه های قالب و جعبه ماهیچه برسد.
3-استحکام قالب: از آنجایی که در هنگام ساخت قالب بویژه زمان برگرداندن و خارج کردن مل تحت تنش قرار می گیرد بیشترین نیرویی که بر قالب وارد می شود توسط فشار فلز مذاب است می بایستی از طریق انجام آزمایش کشش، فشار، خمش و برش در آزمایشگاه ماسه سنجیده شود تا قالب استحکام لازم را داشته باشد.
4-قابلیت عبور گاز: هنگامیکه چسب رزین مصنوعی سوزانده می شود و یا با ریختن مذاب، آب در چسبهای خاک رسی تبخیر می شود که این امر موجب می شود گازهایی تولید شود، که می بایستی این گازها از مواد قالب گیری عبور کند و خارج شود. در غیر این صورت اگر مواد قالب گیری قابلیت عبور گاز را نداشته باشند قطعه ریختگی دارای مک گازی می شود و یا اینکه قالب می سوزد و گاهی اوقات ممکن است باعث انفجار شود.

11
5-دیر گدازی و نسوز بودن: به طور کلی قالبی نسبت به دمای بالا مقاوم است که دمای ذوب ماده قالب گیری از دمای مواد ریخته گری بیشتر باشد که در نتیجه ذرات مواد قالب گیری در تماس با مذاب ذوب نشده و روی قطعه نمی چسبد.
6-قابلیت خرد شدگی: مواد قالب گیری با چسب رزین مصنوعی از قابلیت خردشدگی بالایی برخوردار است که باعث می شود بعد از سخت شدن قطعه، گاز شده و از هم بپاشد که این امر موجب می شود هزینه تولید ریخته گری پایین بیاید و و قطعه ریختگی به آسانی از قالب جدا شود.
7-قابلیت بازیابی: جهت کاهش مصرف مواد قالب گیری باید مواد قالب گیری از این قابلیت برخوردار باشند.
مواد اصلی قالب گیری
مواد اصلی قالب گیری اصولا از ماسه هایی با جنس و دانه بندیهای مختلفی حاصل می شود.آنچه که موجب افزایش استحکام، قابلیت عبور گاز، قابلیت تراکم پذیری و کاهش مصرف مواد چسبی و خرابی سطح قطعه ریختگی می شود ماده قالب گیری از جنس ماسه با دانه های درشت است و همچنین ماده قالب گیری از جنس ماسه با دانه های گرد و صاف موجب بهبود سطح قطعه کار و کمتر شدن قابلیت شکل گیری آن می شود.
انواع ماسه های ریخته گری
1-ماسه سیلیسی : این نوع ماسه یکی از رایج ترین انواع ماسه ای است که در ریخته گری از آن استفاده می شود و برای محدوده ریخته گری چدن، ریخته گری فولاد، فلزات سبک و سنگین به کار می رود.
2-ماسه الیوین : از این نوع ماسه در ریخته گری فولادهایی که از آلیاژ بسیار بالایی برخوردار هستند استفاده می کنند.
3-ماسه زیر کون : از ماسه زیر کون برای قالب گیری کردن و بویژه به عنوان ماسه ماهیچه های جدار ضخیم و فولاد ریختگی که آلیاژ بالایی دارد استفاده می شود.
4-شاموتها : شاموتها برای قالبهای متوسط و بزرگ ریخته گری فولاد بسیار مناسب هستند.

ریخته گری دقیق

Investment casting

به طور کلی در فرآیند ریخته گری دقیق مدلهایی که استفاده می شوند یک بار مصرف هستند و بر اساس این فرآیند قبل از ریختن مذاب به درون محفظه قالب، ذوب کردن مدل مومی صورت می پذیرد.

یکی از قدیمی ترین روش ساخت قطعه ریختگی توسط مدل، روش ریخته گری دقیق است.چندین قرن قبل از میلاد و پیش از تمدنهای آسیا و دریای مدیترانه از فرآیند ریخته گری دقیق در ساخت پیکره و مجسمه ها استفاده می شد.آثار تاریخی زیادی در دنیا وجود دارد که به عنوان نمونه می توان به در طلایی بهشت در فلورانس، پیکره اسب سوران دروازه برلین و… اشاره نمود.

روش ریخته گری دقیق علی رقم جنبه های هنری در دوران جنگ جهانی دوم در سال 1940 میلادی کاربرد و اهمیت صنعتی پیدا کرد.

کاربرد ریخته گری دقیق

از این فرآیند درجواهر سازی و همچنین در ساخت قطعات ماشین نساجی، قطعات ظریف و پیچیده، وسایل نظامی، قطعات ماشینهای اداری، صنعت پمپ، توربین، راکتور و صنعت هواپیمایی استفاده می شود.

وزن قطعات ریختگی

به طور کلی در این فرآیند وزن قطعات ریخته گری شده از 0.5 تا 30 کیلوگرم متغیر است و لازم به توضیح است که در کارهای هنری قطعاتی به وزن 100 کیلوگرم را بوسیله این روش می توان تولید کرد.در صنعت ماشینهای دقیق و ظریف حداکثر قطعات ریختگی که می توان تولید کرد تا وزن 100 گرم می باشد.

23

نحوه کار فرآیند ریخته گری دقیق

در این روش ابتدا مدل را بوسیله ذوب کردن از قالب بیرون می ریزند. از موم مصنوعی، اوره و یا جیوه به عنوان جنس مدل استفاده می شود.از آنجاییکه مدل را قبل از اینکه مذاب را بریزیم از قالب بیرون ریخته می شود بایستی برای هرکدام از قطعه های تولیدی یک مدل تهیه شود.اصولا مدلهای مومی را بوسیله ماشینهای تزریق که می توانند تمام خودکار و یا نیمه خودکار باشند که به صورت پنوماتیکی یا هیدرولیکی عمل می کنند و یا توسط پرسهای مومی با فشار تقریبا 60- 80 بار ساخته می شود.

ساخت قالب مومی برای تولید مدل مومی

برای تولید مدل مومی از یک ابزار برای تزریق کردن موم استفاده می شود که آن قالب فلزی و یا قالب مادر می باشد، اغلب اوقات با ریختن مذاب هایی همچون فولاد، آلومینیوم یا یک آلیاژ ریخته گری مثل آلیاژ قلع و بیسموت بر روی مدل اولیه که از جنس فولاد و یا مس می باشد صورت می پذیرد.

مزیت های روش ریخته گری دقیق 

1-      برای تولید قطعات بسیار کوچک و پیچیده از این روش استفاده می شود.

2-      با انتخاب کردن سطوح جدایش پیچیده می توان از تعداد سطوح جدایش کاسته و در نهایت این امر پلیسه های روی مدل و قطعه را کمتر می کتند.

3-      در تولید ابزارهای دقیق می توان تغییرات و تعمیرات را به راحتی بوسیله مدل اویه اعمال کرد.

4-      خطاهای ریخته گری و اشتباهات در روش ریخته گری دقیق نسبت به سایر روش های دیگر کمتر است.

5-      قطعاتی که ضخامت mm1 دارند ریخته گری آنها با این روش امکانپذیر است.

6-      صرفه جویی در مدت زمان و ظرفیت ماشینکاری

7-      آزادی در انتخاب جنس قطعه ریختگی و همچنین در طراحی قطعات و جود دارد.

نکته : خوشه موم در اصطلاح همان مدل و راهگاه بارریز است که با همدیگر خوشه نامیده می شوند.

قالب گیری پوسته ای و در خلا

 قالب گیری پوسته ای

این روش نخستین بار در هامبورگ توسط شخصی به نام یوهان کرونینگ در فوریه 1944 ابداع شد.روش قالب گیری پوسته ای یکی از مهمترین روش های ساخت قالب است که امروزه در بسیاری از ریخته گری ها رواج پیدا کرده است.

فرآیند های انجام کار روش قالب گیری پوسته ای به شرح ذیل می باشد

1- پخت ماسه و پوسته گیری   2- برگرداندن و حرکت دادن قالب    3-  سخت کردن خارجی    4- بیرون انداختن          5- چسباندن

 

مزیت های روش قالب گیری پوسته ای

1-این روش بخصوص برای کارگاه های کوچک بسیار کارآمد است بدین جهت که می توانند حجم تولیداتشان را بالا ببرند.

2-به پرسنل کمتری احتیاج است که منجر به کاهش هزینه منابع انسانی می شود.

3-قطعه ریختگی شده از نظر ابعادی از دقت بسیار بالایی برخوردار است به گونه ای که ناصافی سطح قطعه تولیدی کمتر است.

قالب گیری در خلا

این روش اولین بار در ژاپن در سال 1971 مورد استفاده قرار گرفت. به فرآیند قالب گیری در خلا به اختصار فرآیند V نیز می گویند.

w8

تمایزی که بین روش قالب گیری در خلا و روش قالب گیری معمولی وجود دارد به شرح ذیل می باشد

1- مدل را بوسیله یک ورقه نازک از جنس پلاستیک می پوشانند.

2-ماده قالب گیری در این نوع روش ماسه خشک می باشد که تنها با مقدار کمی تکان دادن آرام و خلا متراکم می شود.

مزیت های روش قالب گیری در خلا

1-در این روش از مواد چسبی استفاده نمی شود که این امر منجر به کاهش هزینه مواد قالب گیری و تصفیه آن می شود.

2-قطعات ریختگی معیوب در این روش بسیار کم است به علت آنکه از مواد قالب گیری چسب دار در این فرآیند استفاده نمی شود و همچنین به دلیل بهبود جریان مذاب در قالب در نتیجه حفظ خلا تا زمان انجماد

3-عدم آلودگی صوتی به علت نبود وجود تکان ها و سرو صداهایی که در حین تخلیه قالب ایجاد می شود.

4-در این روش مدل و درجه قالب از ساییدگی بسیار پایینی برخوردار است که این امر به خاطر کم بودن تنشهایی است که به مدل وارد می شود و از طرفی با قطع پمپ در خلا، تخلیه قالب صورت می پذیرد.

5-اصولا بر روی قطعات به اضافه تراش کمی احتیاج هست.

قالب گیری ماشینی

قالب گیری ماشینی

روشهای قالب گیری ماشینی را می توان بر مبنای ساختمان قالب به دو دسته تقسیم بندی نمود

الف- قالب گیری بدون درجه

 1- قالب گیری بدون درجه با سطح جدایش عمودی

در این نوع قالب گیری، قالبها بدون درجه پشت سر هم قرار می گیرند که در نهایت رشته قالب بوجود می آید.در اینجا دو قالب ماسه ای که از قبل تمامی سطح های آن تمیز شده است پشت سر هم قرار می گیرد که تشکیل قالب کامل را می دهد.

مهمترین و حساسترین بخش در این روش، ساختن قالبهای محفظه قالب گیری است.در یک محفظه صفحه مدلهای پس و پیش قرار دارند  که پس از اینکه عمل مکش انجام شد و ماسه در این محفظه قالب گیری ریخته شد صفحه مدل عقبی با صفحه پرس، به صورت هیدرولیکی در جهت صفحه جلویی فشار داده می شود.صفحه مدل جلویی توسط ارتعاشات و تکانهایی از قالب جدا می شود و سپس به طرف بالا کشیده می شود که از این طریق مسیر برای قالب های ماسه ای که پشت سر هم قرار گرفتند آزاد می شود صفحه پرس با صفحه مدل عقبی می تواند قالب را از محفظه قالب گیری بیرون بکشد در این مرحله بایستی لرزاندن جهت لق کردن انجام گیرد.

مزیت قالب گیری بدون درجه با سطح جدایش عمودی

هر قالبی دو طرف برجسته جهت قالب گیری دارد که این امر برخلاف سطح جدایش افقی است. از این جهت می توان رشته قالبهای پشت سرهم را تشکیل داد که در نهایت امکان تولید و ساخت تقریبا 360 قالب و قطعه در هر ساعت فراهم می شود.

 2- قالب گیری بدون درجه با سطح جدایش افقی

در این نوع قالب گیری، بلوکه های قالب در محفظه ای با تراکم ماسه ساخته می شود.به طور کلی در این نوع روش قالب گیری خودکار کلیه مراحل از جمله پر کردن درجه بالایی، پایینی و روی هم قرار دادن درجه ها به صورت خودکار انجام می شود و قالب کامل تهیه می شود.

مزیت قالب گیری بدون درجه با سطح جدایش افقی

1-در این روش به علت آنکه از درجه ها استفاده نمی شود در نتیجه صرفه جویی در قیمت حاصل می شود.

2-ماهیچه ها به آسانی در قالب قرار داده می شود بدون اینکه مشکلی رخ دهد.

3-نصب سیستم راهگاه و تغذیه باعث هیچ تغییری در تکنیک قالب گیری معمولی نمی شود.

قالب گیری بدون درجه یا خودکار با سطح جدایش افقی را بر اساس دو موضوع مختلف می توان تقسیم بندی نمود

 

1-برحسب سیستم تهیه قالب

عمل متراکم کردن در محفظه قالب گیری را می توان توسط یکی از این روش ها از جمله پرس کردن، تکان دادن، لرزاندن، پرتاب کردن، سقوط آزاد یا ترکیبی از این روش ها انجام داد.

w1

2-برحسب سیستم صفحه مدل

در این موارد اصولا بین ماشینهایی که از صفحه مدلهای جداگانه برای قسمت بالایی و پایینی و یا از صفحه مدلهای دو طرفه استفاده می شود تفاوت وجود دارد.

ب- قالب گیری با درجه

1- ماسه خشک

 2- ماسه تر

 

کاربرد روش قالب گیری ماشینی به شرح ذیل می باشد 

1- این روش برای قطعات کوچک و متوسط بسیار مناسب است.

2-زمانیکه تعداد قطعات تولیدی زیاد باشد و بخواهیم قطعات با کیفیت خوب و یکسان تولید کنیم.

مزیت های روش قالب گیری ماشینی

1-بر خلاف روش قالب گیری دستی، به علت آنکه کار دستی وقت گیر بر روی هر قطعه انجام نمی شود در نهایت زمانی که برای هر قطعه صرف می شود بسیار پایین تر بوده که این امر منجر به ارزان شدن قیمت قطعه می شود.

2-تمامی کارهای سنگین به عنوان مثال کوبش، بلند کردن، برگرداندن قطعه توسط ماشین انجام می شود.

3-عدم نیاز به کارگران فنی

4-از آنجایی که قالبها توسط دست لق نمی شود این امر موجب دقت بیشتری در اندازه قطعات می شود.

5-در این روش چون مدل توسط ماشین از قالب بیرون کشیده می شود سطوح بهتری به جهت عدم وصله کاری روی قالب وجود خواهد داشت.

6-استحکام ماسه در اثر تراکم یکنواخت. ماسه قابلیت عبور گاز از ماسه را بهتر می کند.

7-بهتر امکانپذیر بودن خودکار کردن ماشینکاری بر روی قطعه و کنترل اندازه ها به دلیل دقت بالا که در اندازه ها و سطوح و همچنین به علت یکنواخت بودن سطوح قالب از نفوذ مذاب به خارج نیز جلوگیری می شود.

8-در نهایت هزینه ماشینکاری به علت آنکه اضافه تراش کمتری وجودارد، کاهش خواهد یافت

قالب گیری دستی

کاربرد قالب گیری دستی به شرح ذیل می باشد

از روش قالب گیری دستی برای قالب های بزرگ و همچنین قطعاتی که با تعداد کم می خواهیم ریخته گری کنیم استفاده می شود.

روش های قالب گیری دستی

الف- قالب گیری با درجه

از آنجایی که اکثر مدلهای دستی از جنس چوب هستند برای قالب گیری کردن این مدلهای چوبی از دو یا چند درجه استفاده می شود. به علت اینکه قالب گیری مدلهای دستی، هزینه بیشتری در مقایسه با مدلهای ماشینی دارند، می توان درجه سومی برای آنها به کار برد.به طور کلی برای مدلهایی که یک تکه یا دو تکه هستند از دو درجه قالبگیری به عبارت دیگر درجه پایینی و درجه بالایی استفاده می شود.

ب- قالب گیری زمینی

اصولا این روش در کارگاه هایی اعمال می شود که کف محل کارشان تماما از ماسه طبیعی یا ماسه سیمان دار پوشیده شده است به همین مناسبت این روش را ریخته گری زمینی نامیده اند همچنین در این روش درجه پایینی دیگر وجود ندارد.

نکته: از این روش بیشتر برای قطعات ریختگی بزرگ که توسط مدلهای شابلونی، مدلهای اسکلتی و مدلهای اسفنجی قالب گیری شده اند استفاده می شود.

روش قالب گیری زمینی خود به سه دسته تقسیم می شود عبارتند ار: قالب گیری روباز، قالب گیری روبسته، قالب گیری در گودال ماسه

1- قالب گیری زمینی رو باز

امروزه این روش برای ساخت قطعات غیر معمول مثل تقویت ماهیچه به کار می رود.در این روش مواد قالب گیری بر روی زمین غربال می شود و پس از آنکه سطحش را تراز کردیم مدل را در ماسه فرو می بریم تا فرم مدل در ماسه ایجاد شود در نهایت بعد از بیرون آوردن مدل، ریخته گری انجام می شود.

2- قالب گیری زمینی رو بسته

در این روش فضایی بزرگتر از اندازه قطعه اصلی در زمین ایجاد می شود و مطابق نوع ماسه ریختگری توسط شابلون کردن و کوبیدن، فرم قسمت پایینی قطعه در ماسه شکل می گیرد.

untitled.16_DxO

3- قالب گیری در گودال ماسه

از آنجایی که روش ریخته گری زمینی تابع عمق قطعه کار است، برای قطعاتی به عنوان مثال استوانه که داری عمق بیشتری است از گودال قالب گیری استفاده می شود که توسط شابلون کردن یا کوبیدن و یا غربال کردن قالب مورد نظر ساخته می شود.

روشهای قالب گیری بر اساس نوع ماده قالب گیری

به طور کلی انتخاب روش های قالب گیری به عواملی مانند نوع ماده قالب گیری بستگی دارند که آیا این نوع ماده قالب گیری شکل پذیر است یا خیر؟

قالب گیری با مواد شکل پذیر

عنوان قالب گیری با مواد شکل پذیر تنها به قالب گیری دستی کلاسیک اطلاق میشود که می بایستی تکنیکهای مختص قالب گیری مانند کوبیدن و صاف کردن برای مواد قالب گیری شکل پذیر همچون ماسه های رسی-روغنی اعمال شود.

قالب گیری با مواد خودگیر

ماسه سیمانی که از جمله ماسه های خودگیر محسوب می شود با نیروی کمتری کوبیده می شود، به دلیل آنکه ماهیت این ماسه به گونه ای است که استحکام خودش را با سخت شدن به دست می آورد.این نوع ماسه بایستی سیال باشد تا بتواند به تمام گوشه ها و زوایای مدل نفوذ کند.قالب گیری مدلهای اسفنجی تنها بوسیله این نوع مواد قالب گیری امکانپذیر است به علت اینکه با اعمال کردن نیرو جهت متراکم کردن ماده قالب گیری، مدل صدمه میبیند علاوه بر این اگر نیرویی جهت متراکم کردن آن اعمال نشود ماسه به تمام زوایا و حاشیه ها نمی رود

تاریخچه ریخته گری و قالب گیری

تاریخچه ریخته گری و قالب گیری

قطعات ریختگی به عنوان ابزار گذشتگان

قطعاتی که از آسیای قدیم کشف شده است نشان می دهد که انسان ها در حدود 5000 سال پیش در درست کردن ابزارها موفق بوده اند.و جدید ترین اکتشافات در اروپا بیانگر این است که عصر برنز حدود 1000 سال بعد از تاریخ فوق است.

قالبهای ریخته گری از گل، سنگ و فلز

در گذشته انسان ها برای ساختن قالبهای ریخته گری اغلب از فرم منفی، که امروزه فرم نگاتیو گفته می شود استفاده می کردند که از سنگ ماسه، سنگ میکا، سرپنتین و یا سنگهای گچی ساخته می شد.

مدل های مومی برای فرایند ریخته گری دقیق

به طور کلی برای ساخت مستقیم قالب ریخته گری، از قالبهای ساده ای استفاده می شود. برای ساختن آثار هنری و تخیلی از فرایند ریخته گری مومی استفاده می شود که ابتدا می بایستی از مدل مورد نظر قالب گیری شود و پس از ذوب کردن و بیرون آوردن مدل از قالب بتوان مذاب را در قالب ریخت.

مدل دائمی چوبی و گچی

از قرون وسطی قالب گیری با مدلهای دائم رواج پیدا کرد که می توان به مدل های شابلونی برای توپ و ناقوس اشاره کرد که جزو ساده ترین مدلها در این زمینه محسوب می شود و همچنین پیچیده ترین نوع این مدلها از گچ ساخته می شود

انواع مدل برمبنای قالب گیری

انواع مدل برمبنای قالب گیری

به طور کلی مدلها بر مبنای روش قالب گیری به دو دسته کلی از جمله مدل دستی و مدل ماشینی تقسیم می شوند که در ذیل به شرح آنها می پردازیم.

مدل های دستی

این مدلها طوری ساخته شده اند که فقط با روش قالبگیری دستی می توان فرم آن را در ماسه ایجاد کرد و معمولاً سطح جدایش این قطعات به صورت  غیر یکنواخت –  شکسته هستند و از آنجایی که تعداد دفعات ریخته گری و تولید شان محدود است به همین جهت مدلهای دستی نامیده می شوند.

مدل های ماشینی

زمانیکه تعداد تولیدات زیاد باشد، متعلقات مدل بایستی طوری طراحی شوند که بتوان آن را بوسیله ماشین به طور خودکار قالب گیری کرد و از آنجایی که در این روش  مدل ها برروی صفحه ای مخصوص ماشین قالب گیری نصب می شوند به مدل های صفحه ای ماشینی معروفند .